مواد شديدا" قابل اشتعال شامل مواد شيميايي است كه نقطه اشتعال آن حدود 38 درجه سانتيگراد است و اين مواد از نظر كنترل آتش سوزي در آزمايشگاه بايد مورد دقت قرار گيرند.

اتيل اتر

     اين ماده كه به نام هاي اتر, اتر بيهوشي, دي اتيل اتر, اتيل دي اكسيد, سولفوريك اتر, وينيك اتر و اتوكسي اتان معروف است, يك ماده فراري است كه مي تواند بزودي در تمام محيط آزمايشگاه پراكنده شود. ماده اي شديدا قابل اشتعال كه مي تواند ماده قابل انفجار پراكسيد درست كند. نقطه اشتعال پايين آن و نقطه شعله ور شدن پائين, آن را بصورت يكي از مواد خطرناك درآورده است.

توليد ناگهاني ماده قابل انفجار پراكسيد براي مصرف كنندگان اتر كه داراي تجربه كافي نيستند خطرات فراواني بوجود مي آورد. بنابراين بايد به نكات حفاظتي خاصي توجه كرد :

• بلافاصله بعد از دريافت قوطي اتر, روي آن تاريخ بگذاريد.
• قوطي هايي كه بيش از يك سال از تاريخ دريافت آن گذشته, باز نكنيد زيرا ممكن است در قوطي هاي مهر و موم شده, فرم پراكسيد آن تشكيل شود و هنگام باز كردن موجب انفجار گردد.
• همواره مقدار كم و مورد نياز بايد سفارش داد كه از هدر رفتن پول جلوگيري شود.
• پس از باز كردن قوطي اتر بايد مجددا روي آن تاريخ گذاشت, از مصرف اتر قوطي هايي كه تاريخ مصرف آنها بيش از يك ماه گذشته باشد بايد خودداري شود, همواره قوطي هاي كوچك بايد سفارش داد.
• شيشه ها و قوطي هاي محتوي اتر را در محل خنك در كف اتاق قرار دهيد و يا در قفسه و گنجه هايي بگذاريد كه درب آن زياد بسته نباشد.
• هيچگاه قوطي هاي باز شده را در يخچال نگذاريد زيرا اتر در هواي يخچال نيز تبديل به بخار مي شود. اگر پراكسيد تشكيل شود, باز كردن ناگهاني درب يخچال ممكن است سبب انفجار گردد. وجود بخارهاي اتر در يخچال بسته ممكن است با موتور الكتريكي يخچال تماس يافته حالت انفجار بوجود آورد.
• قوطي هاي باز نشده اتر را مي توان در كنار قوطي هاي باز شده در كف اتاق و يا در قفسه اي نزديك به كف اتاق قرار داد.
• قبل از دور ريختن شيشه هاي خالي و يا تقريبا خالي بهتر است آنها را زير شير آب قرار داده و با مقدار كافي و زياد آب شست. هيچگاه مقدار زيادي اتر را در فاضلاب نبايد خالي كرد و در اين موارد بايد با مسئولان بهداشت حرفه اي مشورت كرد.
• درصورت عدم اطمينان از مدت زمان و تاريخ انقضاي قوطي ها نبايد آنها را باز كرد زيرا ممكن است پراكسيد تشكيل شده باعث انفجار گردد.
• تمام قوطي هاي تاريخ گذشته بايد از طريق مسئول بهداشت حرفه اي دور ريخته شوند.

مواد قابل اشتعالي كه در آزمايشگاه مصرف بيشتري دارند بترتيب درجه خطر آتش سوزي, شعله ور شدن و خطرات بهداشتي عبارتند از:

 " اتر, استالدئيد, استن, گاز استيلن, بنزن, بوتانول, سيكلوهگزان, دي اتيل آمين, اتيل استات, اتيل الكل, دي كلرواتيلن, هپتان, هگزان, هيدروكسيل آمين, ايزوپروپيل الكل, ايزواكتان, متانول, تولوئن و گزيلن "