آشنايي با عضلات بدن


بـدن انسـان از ۲۶۰ عـضـلـه تشـکـيل گـرديـده که اکثر آنها بصورت جفت

مي بـاشند. عـضـلات %۴۵ درصـــد وزن کـل بـدن را به خود اختصاص

ميدهنـــد. عضلات از بافت فيبري تشـکـيـل شـــده اند. ميوفيبرها

(فيبرهاي تشکيل دهنده مـاهيچه ها) قابـلـيـت انـقــباض دارند.

در بدن انسان سه نوع عضله از نظر ساختار وجود دارد.




۱) عضله قلب: که قلب را تشکيل ميدهد.



۲) عضلات صاف: کـه ديواره عروق، لوله گوارش، مجاري

ادراري و تنفسي را تشکيل ميدهند.



۳) عضلات اسکلتي: کـه وظـيـفـه حــرکت و حفظ تعادل

اعضاء بدن را به عهده دارند.








عضلات قلب و صاف خودکار بوده و ما قادر به کنترل آنها نميباشيم اما

حرکات عضلات اسکلتي را ميتوانيم کنترل کنيم. فيبرهاي تشکيل

دهنده عضلات در بدن خود نيز به ۲ تيپ متفاوت تقسيم بندي ميگردند.



▪ فيبر کند:

فيبر کند و يا قرمز انقباض کند و مداوم داشته و دير خسته و فرسوده

ميگردد ظرفيت اکسيداسيون بالا داشته بنابراين در تمرينات هوازي کاربرد

دارند.



▪ فيبر تند:

فيبر تند و يا سفيد انقباض سريع و قدرتمند داشته اما خيلي زود خسته

و فرسوده ميگردد. ظرفيت اکسيداسيون در آنها اندک ميباشد و در

تمرينات بي هوازي کاربرد دارند.

معمولا عضلات در بدن بصورت جفت عمل کرده بطوري که هر سمت

يک مفصل يک عضله قرار ميگيرد و حرکات مخالف را به کمک هم پديد

مي آورند. اين جفت عضله به عضله موافق(AGONIST) و عضله مخالف

(ANTAGONIST) موسوم ميباشند. مثلا در بازو عضله سه سر با انقباض

خود سبب صاف شدن بازو و عضله دو سر با انقباض خود سبب خم
شدن بازو ميگردد.




▪ آتروفي (ATROPHY):

هنگامي که عضلات براي مدت طولاني از فعاليتشان کاسته گردد

بتدريج حجمشان تحليل رفته و کوچک ميشوند که به آن آتروفي ميگويند.



▪ هيپر تروفي (HYPERTOPHY):

هنگامي که فعاليت عضلات افزايش مي يابد سبب افزايش حجم و

اندازه سلولهاي عضلاني ميگردد که هيپر تروفي نام دارد.




● مکانيزم افزايش حجم عضلات

تصور کنيد که شما با يک عضله خاص در بدن وزنه اي به وزن ۱ کيلوگرم

را روزانه بلند ميکنيد. هنگامي که اين وزنه از ۱ کيلوگرم مثلا به ۵

کيلوگرم افزايش مي يابد ابتدا با بلند کردن آن وزنه بطور مکرر در

فيبرهاي عضلات يک پارگي بسيار ريز پديد مي آيد که ميکروتراما

(MICROTRAUMA) نام دارد.

سپس بدن شما سعي ميکند با آن وزنه جديد سازگاري حاصل کرده و
نيروي عضله مورد نظر را افزايش دهد. بنابراين هنگام ترميم فيبرهاي

آسيب ديده آنها را قويتر و با استحکام تر از پيش بازسازي ميکند. بر

خلاف تصور هنگامي که به حجم عضلات افزوده ميگردد در واقع به

اندازه سلولهاي عضلاني افزوده ميگردد و نه به تعداد آنها. تعداد

سلولهاي عضلاني در طول حيات ثابت ميباشند.

اما اين تعداد در افراد مختلف تفاوت دارد. يکي از عللي که برخي افراد

سريعتر عضلاني ميگردند نيز همين موضوع ميباشد.

بنابراين عضلات پس از انجام تمرينات با وزنه نياز به زمان دارند که مجددا

خود را ترميم کنند. اين مدت، زمان ترميم (RECOVERY TIME) نام دارد.

بنابراين شما هيچگاه نبايد بروي يک گروه عضلات هر روز و بدون وقفه

کار کنيد زيرا در اينصورت تنها به عضلات خود آسيب وارد مي آوريد.

زمان ترميم معمولا ۳ ۲ روز ميباشد.

در روند سازگاري نه تنها حجم سلولهاي عصبي افزايش مي يابد بلکه به

تعداد مويرگهايي که به عضلات خونرساني ميکنند نيز افزوده ميگردد

زيرا عضله بزرگتر و پرکار تر به خون، اکسيژن و مواد مغذي بيشتري نياز

دارد. يک عامل بسيار مهم ديگر نيز در توانايي بدن به عضلاني گشتن

وجود دارد و آنهم وراثت ميباشد. بطور کلي سه تيپ متفاوت از
ساختار بدن ي وجود دارد:


▪ اکتو مورف (ECTOMORPH): بدن لاغر، استخوانبندي کوچک. افزايش

حجم عضلات در اين نوع ساختار جسمي دشوار ميباشد.

▪ مزومورف (MESOMORPH): بدن عضلاني و چربي اندک. افزايش

حجم عضلات در اين نوع ساختار جسمي تقريبا آسان ميباشد.

▪ آندومورف (ENDOMORPH): بدن چاق، استخوانبندي درشت. اين افراد

مستعد اضافه وزن ميباشند البته از نوع چربي و نه ماهيچه.



يک تصور غلط نيز وجود دارد آنهم اين ميباشد که تمرينات بدن سازي

سبب کاهش چربي ميگردند. تمرينات بدن سازي بيشتر سبب افزايش

حجم عضلات ميگردد و در سوزاندن چربيهاي بدننميتواند کار ساز

باشد.براي سوزاندن چربيهاي بدن مي بايد به تمرينات هوازي پرداخت.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: