مقدمه 

 
بیماری اسهال یکی از عوارض رایج درمان انتی بیوتیکی است. حالت های شدید تر بیماری (کولیت ناشی از انتی بیوتیک) (AAC) بخصوص از زمان شروع مصرف کلیندامایسین شیوع بیشتری یافته اند وحتی ممکن است انواع با شدت بالینی بیشتر مانند کولیت پسودوممبرانوس(PMC)رخ دهند.کلستریدیوم دیفیسیل عامل بروز PMC و یکی از عوامل ایجاد کننده AACمحسوب میشود. تولید توکسین A وB توسط انواع توکسوژنیک کلستریدیوم دیفیسیل در ایجاد علائم بالینی بیماری نقش دارد.این پروتئین ها که وزن مولکولی در حدود 200 کیلو دالتون دارند با توجه به ایمونولوژی وعملکردشان قابل شناسایی هستند. توکسین A انتروتوکسین است درحالیکه توکسین B سیتوتوکسین میباشد. هردوی این توکسینها میتوانند در in vivo اثر هم افزایی داشته باشند.از انجائیکه همه انواع کلستریدیوم دیفیسیل توکسین تولید نمی کنند و تقریبا 2 درصد افراد بالغ طبیعی و تا 50 درصد کودکان زیر دو سال ممکن است با این میکروارگانیسم آلوده باشند به نظر منطقی میرسد که به جای شناسایی باکتری از شناسایی توکسین ها برای تشخیص بالینی استفاده گردد. روشی که در اینجا برای شناسایی توکسین AوB کلستریدیوم دیفیسیل معرفی میگردد روش ایمونولوژیک است که بر روی نمونه مدفوع انجام میشود. نتایج آزمایش در حدود دوساعت اماده میشود و درمان به موقع وسریع را امکان پذیر میسازد .

اصول آزمایش:

در این آزمایش آنتی بادی های مونوکلونال در روش ساندویچ مورد استفاده قرار میگیرند. آنتی بادیهای مونوکلونال ضد توکسین AوB به سطح میکرول های پلیتهای میکروتیتر متصل شده اند. در طی مرحله اول نمونه رقیق شده مدفوع به پلیتها اضافه شده ودر دمای اتاق انکوبه میشود. پس از مرحله شستشو آنتی بادیهای کونژوگه شده با پراکسیداز که مختص توکسینAوB هستند اضافه شده ودر دمای اتاق انکوبه میشوند.درصورت وجود توکسین درنمونه پس از اضافه کردن سوبسترا رنگ محلول به آبی تغییر میکند. با اضافه کردن معرف توقف رنگ محلول از آبی به زرد تغییر می یابد. مقدار جذب این رنگ زرد به غلظت توکسین ها در مدفوع بستگی دارد.

محدودیت های آزمایش:
این آزمایش توکسین های AوB را در نمونه مدفوع شناسایی میکند واز نتایج آن برای برقراری ارتباط میان توکسین های شناسایی شده وشدت علائم بالینی نمی توان استفاده کرد. تفسیر نتایج باید با توجه به وضعیت بالینی بیمار انجام شود.
نتيجه مثبت وجود سایر عوامل بیماریزا را منتفی نمیسازد.
نتیجه منفی لزوما به معنای عدم وجود عفونت کلستریدیوم نیست. عدم نگهداری صحیح نمونه ممکن است منجر به تجزیه پروتئولیتیکی توکسینها شده و نتیجه منفی کاذب ایجاد کند. اگر دلیل منطقی مبنی بر وجود عفونت وجود دارد یک نمونه مدفوع دیگر باید بررسی شود.
اگر توزیع توکسین ها در نمونه مدفوع هموژن نباشد نتیجه آزمایش ممکن است مبهم شود در این مواقع باید سوسپانسیون جدیدی از همان نمونه تهیه شود یا نمونه جدیدی مورد آزمایش قرار گیرد. 
کشتهای کلستریدیوم دیفیسیل که در نمونه مدفوع بیانگر عدم وجود توکسین هستند ممکن است نشان دهنده حضور انواع کلستریدیوم دیفیسیل باشد که توکسین تولیید نمی کنند. برای تائید این موضوع می توان با استفاده از روش ایمونولوژیک کلونی های باکتریال را از نظر تولید توکسین بررسی کرد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: