1- هدف:
بايل اسكولين آگار جهت افتراق استرپتوكوك هاي گروه D از استرپتوكوك هاي غير گروه D به كار
مي رود.
2- اساس آزمايش:
استرپتوكوك هاي گروه D (شامل انتروكوك ها) گليكوزيد اسكولين را به اسكولتين و دكستروز تجزيه
مي كنند. اسكولتين (Esculetin) با نمك آهن به شكل كمپلكس قهوه اي تيره يا سياه واكنش مي دهد. سيترات فريك به عنوان معرف (انديكاتور) تجزيه اسكولين و تشكيل اسكولتين، به داخل محيط افزوده مي شود. Oxgall (صفراي گاوي) نيز رشد باكتري هاي گرم مثبت به جز انتروكوك ها را مهار كند.
نکته: حدود 30% از استرپتوكوك هاي ويريدنس بايل اسكولين مثبت هستند.
3- نمونه اوليه:
كلني هاي ايزوله شده روي بلاد آگار
4- مواد و ابزار مورد نياز:
محيط كشت بايل اسكولين آگار تهيه شده در پليت يا در لوله بصورت شيب دار
5- روش انجام كار:
محيط كشت را با دو يا سه كلني تلقيح كنيد (اگر محيط كشت در لوله تهيه شده، بايد سطح و عمق را تلقيح نماييد) و به مدت 24-18 ساعت در دماي C °2 ± 35 ، در شرايط هوازي يا اتمسفر محتوي دي اكسيد كربن، انكوبه نماييد (بعضي از سويه ها به انكوباسيون بيشتري، نهايتاً 48 ساعت، نياز دارند(. سياه شدن محيط دلالت بر مثبت بودن نتيجه آزمايش دارد.
نتيجه مثبت اغلب در طي 4 ساعت ظاهر مي شود. اما در نهايت همه استرپتوكوك هاي گروه D در طي 48 ساعت، مثبت خواهند شد.
6- برنامه كنترل كيفي (QC):
Streptococcus faecalis ATCC 29212: رشد مي كند و اطراف كلوني ها سياه مي شود (كنترل مثبت)
Streptococcus pyogenes ATCC 19615: رشد بطور جزئي تا كامل مهار مي شود (كنترل منفي)
Streptococcus viridans, not group D: فاقد رشد، عدم تغيير رنگ محيط كشت (كنترل منفي)
7- تداخلات:
توجه نماييد كه محيط بايل اسكولين آگار، حاوي 40% بايل باشد. محيط كشت ساخت بعضي از سازندگان، حاوي مقدار كمتري صفرا مي باشد، در نتيجه باعث اشتباه در تشخيص بعضي از استرپتوكوك هاي ويريدنس به عنوان استرپتوكوك گروه D يا انتروكوك مي شود.
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند