لیشمانیوز‌ها در ۸۸ کشور جهان شایع بوده، و بیش از ۳۵۰ میلیون انسان در معرض این بیماری قرار دارند. در حال حاضر حدود ۱۲ میلیون انسان حداقل از یکی از انواع لیشمانیا‌ها رنج می‌برند و میزان بروز سالیانه آن در حدود ۰۰۰/۵۰۰ مورد VL و ۱ تا ۵/۱ میلیون لیشمانیای جلدی است. در دهه‌های گذشته، مناطق (endemic) وسیع‌تر گشته و موارد بیماری ثبت شده افزایش شدیدی داشته است. لیشمانیا‌ها بیشتر در کشورهای دارای مشکلات اقتصادی شیوع دارند، به طوری که ۷۶ کشور از ۸۸ کشور (endemic) کشورهای در حال توسعه هستند. برنامه‌های توسعه مثل شبکه راه‌ها و جاده‌ها، مراکز عمومی جدید، سد‌ها دست به دست عوامل زیست محیطی داده و شرایط مناسبی برای ازدیاد ناقل‌ها و مخازن حیوانی ایجاد می‌کنند. این برنامه‌ها همچنین می‌توانند جمعیت‌های حفاظت نشده را در معرض چرخة طبیعی بیماری قرار داده و در نتیجه به گسترش بیماری کمک کنند. از عوامل دیگر گسترش لیشمانیا توقف برخی برنامه‌های کنترل مالاریا بوده که با پاشیدن حشره‌کش‌ها باعث از بین رفتن پشه‌ها و از پشه‌خاکی‌ها می‌شدند. انگل‌هائی که باعث ایجاد ZVL در نیمکرة شرقی و غربی می‌شوند به ترتیب عبارتند از L. infantum و L. chagasi. محققین بر این باورند که این دو گونة انگل Synonymous هم هستند. و در اینجا هردو با عنوان L. infantum شناخته می‌شوند. توزیع L. infantum در نیمکرة شرقی در منطقه اکولوژیکی و در بین محدودة عرض شمالی ۱۷ درجه و ۴۸ دقیقه و طول شرقی ۱۵ درجه و ۱۱۰ دقیقه قرار دارد.
سگ در بیشتر کشورهای (endemic) از جمله آسیا و آفریقای شمالی، اروپا و نیمکرة غربی به عنوان مخزن بیماری شناخته شد . دیگر گوشتخواران مثل روباه و شغال نیز ممکن است مبتلا شوند.
پشه خاکیهای جنس فلوبوتوموس در نیمکرة شرقی و لوتزومیا (Lutzomyia) در نیمکرة غربی، تنها گونه‌هائی هستند که ناقل بودنشان برای لیشمانیا ثابت شده است .
تحقیقات زیادی اهمیت گونه‌های subgenus لاروسوس (Larroussus) را در انتقال L. infantum در نیمکرة شرقی نشان داده است. اما گونه پشه خاکی ناقل در نواحی وسیعی از آسیا نامشخص است. برخی از ناقلین L. infantum مثل Lu. longipalpis رابطة نزدیکی بامحیط اهلی داشته و می‌توان آن‌ها را به تعداد زیاد در طویله‌ها و همچنین مکان زندگی انسان‌ها یافت. انتقال از طریق این گونه‌های (Synanthropic) می‌تواند تمام اعضای یک خانواده را در معرض ابتلا قرار دهد. در مقایسه پشه‌های خاکیهائی که به ندرت در محیط‌های اهلی یافت می‌شوند را می‌توان خطر شغلی برای کسانی که در محیط خارج از خانه کار می‌کنند در نظر گرفت. در نتیجه عفونت‌های لیشمانیا بیشتر در مردان بالغ دیده می‌شود که بیشتر در محیط آزاد کار کرده یا استراحت می‌کنند.
عوامل مؤثر در ابتلاء و انتشار بیماری لیشمانیوز
سن و جنس (دخالت مستقیم ندارند بلکه متناسب با پوشش بدن و حضور هرچه بیشتر فرد در محل زیست پشه آلودگی کم یا زیاد‌تر می‌شود).
وجود ناقل و مخزن
شغل (کشاورزان و کارگران بیشتر در ارتباط بیشتر، و در معرض آلودگی زیادتری هستند)
فصل و درجه حرارت (در فصل گرم و مرطوب آلودگی بیشتر الست)
سمپاشی (با انجام سمپاشی‌های مختلف بر علیه۹ حشرات از هر نوع، میزان شیوع آلودگی کاهش می‌یابد)
تغییرات اجتماعی و شرایط بهداشتی (شرایط بعداشتی ضعیف و مهاجرت از مناطق غیر اندمیک در شیوع بیشتر آلودگی موثر است)
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند